İrsaliye hiçbir şekilde bulunamıyorsa yani suretide yoksa
Özel Usulsüzlük Cezası kesilir.
Esas No : 1994/466
Karar No : 1996/150
İlgili Madde : 213 VUK. Md. 30/3
KONU : 1- Sevk irsaliyesi cildinin kaybolduğundan bahisle incelemeye ibraz edilmemesinin re'sen takdir nedeni olduğu;
2 - Ancak; aksine tespit yapılmadan, kaybolan cildin tamamının kullanıldığı varsayılarak matrah takdir edilemeyeceği hk.
İstemin Özeti : Soğan ticaretinden dolayı vergi mükellefi olan yükümlü 31.10.1988 tarihi itibarıyla işini terk ettiğini bildirmiş, kullandığı belgeleri vergi dairesine ibraz etmiş ve bu bildirim üzerine 20.9.1989 günlü yoklama tutanağı düzenlenmiştir.
Bir cilt sevk irsaliyesinin kaybedildiği ve bu yüzden söz konusu cildin iptal edilmediği açıklaması yazılan tutanaktaki tespit üzerine yükümlünün işlemleri bu tespitle sınırlı olarak incelenmiştir.
İnceleme raporunda bir cilt sevk irsaliyesini ibraz etmemesi resen takdir nedeni kabul edilerek kayıtlı hasılattan hareketle matrah hesaplanmış ve adına 1988 yılı Ocak ile Ekim dönemleri için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi ile dahili tevkifat salınmıştır.
Tarhiyata karşı açılan davayı inceleyen ......... Vergi Mahkemesi davayı kabul ederek tarhiyatı kaldırmıştır.
Vergi dairesi müdürlüğünün bu karara karşı yaptığı temyiz başvurusunu inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi, 27.10.1993 günlü ve E:1992/5229, K:1993/3824 sayılı kararıyla; 1987 yılında bastırdığı ve işyerinde kullanmakta olduğu 5 cilt sevk irsaliyesinden A/57501-57550 numaralı sevk irsaliyesi cildinin boş olarak kaybedildiği ileri sürülerek incelemeye ibraz edilmemesinin ve işin 31.10.1988 tarihinde terk edilmesi nedeniyle söz konusu belgenin iptali için vergi dairesine verilmemesinin ticari icaplara uymayan, normal ve mutat olmayan bir durum olduğu, bu itibarla kaybolduğu ve hiç kullanılmadığı kanunen muteber bir belge ile kanıtlanamayan vesika nedeniyle salınan cezalı verginin yerinde olduğu gerekçesiyle vergi mahkemesi kararının bozulmasına karar vermiştir.
Bozma kararına uymayan .......... Vergi Mahkemesi, 21.4.1994 günlü ve E:1994/94, K:1994/594 sayılı kararıyla; yükümlülerin bir kısım matrahları vergi dairesinin bilgisi dışında bıraktıkları ya da bildirdikleri matrahlarda noksanlık bulunduğu saptanan hallerde bu matrahın miktarının ne olduğunun gerçeğe en yakın biçimde saptanmasının gerektiği, 213 sayılı Kanunun 29. ve 30. maddeleriyle amaçlananın bu olduğu, davacı tarafından kaybedilmesi nedeniyle incelemeye ibraz edilemeyen bir cilt sevk irsaliyesinin kullanıldığına dair hiç bir delil ortaya konulmadığı gibi sevk irsaliyesinden herhangi birisinin diğer vergi mükelleflerinin belgeleri arasında bulunduğunun da saptanamadığı, bu nedenle söz konusu bir cilt sevk irsaliyesinin kullanıldığı ve bunlarla ilgili hasılatın kayıt dışı bırakıldığı yolundaki gerçekçi olmayan, varsayımdan hareketle düzenlenen inceleme raporuna dayanılarak yapılan cezalı tarhiyatta isabet bulunmadığı, nitekim aynı olay nedeniyle salınan gelir vergisi ile kesilen kaçakçılık, usulsüzlük ve özel usulsüzlük cezalarına ilişkin mahkemelerinin 21.5.1992 gün ve 1992/1075 sayılı davanın kabulüne dair kararlarının Danıştay Üçüncü Dairesinin 21.12.1993 gün ve 1993/3746 sayılı kararı ile onandığı gerekçesiyle ilk kararda direnmiştir.
Direnme kararı, vergi dairesi müdürlüğü tarafından temyiz edilmiş ve yapılan yaygın ve yoğun vergi denetimleri sırasında yükümlünün soğan alım-satım faaliyetini vergi dairesinin bilgisi dışında yaptığının saptandığı, bu durumun ödevlinin dürüst olmadığını gösterdiği, boş olarak kaydedilen sevk irsaliyelerinin inceleme elemanına ibraz edilmemesi nedeniyle bu belgelerin kullanılmış olma ihtimalinin mevcut olduğu ve bunlardan elde edilen hasılatın beyan dışı bırakıldığı ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü :
Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi kararın özet bölümünde yazılı ............ Vergi Mahkemesinin 21.4.1994 günlü ve E:1994/94, K:1994/594 sayılı ısrar kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle kurulumuzca da uygun bulunmuş ve temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.
Bu nedenlerle temyiz isteminin reddine, 19.4.1996 gününde oybirliği ile karar verildi.
