merhaba...
Maliyeciler
- Konbuyu başlatan yuceli
- Başlangıç tarihi
MUTSUZ KRAL HİKAYESİ
Bir zamanlar zengin ama mutsuz bir kral varmış. Mutlu olmak için ne kadar uğraşsa da mutlu olamıyormuş.
Ülkenin en bilge kişisini huzuruna çağırtıp nasıl mutlu olabilirim diye sormuş. Bilge:
– Kralım, mutsuzluktan kurtulmak istiyorsanız; mutlu bir adam bulup onun gömleğini giymeniz gerekir.
Kral adamlarına emir vermiş; bu mutlu adamı bulun diye, ülkede aranmadık yer bırakmamışlar. Fakat mutlu birine rastlayamamışlar. Kimileri eşinden, kimileri yoksulluktan, kimileri de hayırsız çocuğundan yakınıyormuş. En sonunda çaresizlik içinde saraya dönüş yolunda, kırık dökük bir evin önünden geçerken içeriden birinin şöyle dua ettiğini duymuşlar:
– Tanrım, sana şükürler olsun. Sağlığım yerinde, karnım bugün de doydu, bugüne kadar rızkımı eksik etmedin. Ben mutlu olmayayım da kim mutlu olsun?
Sonunda mutlu birini bulduk diye kralın adamları hemen evin içine dalmışlar. Adamın gömleğini alıp krala götürelim diye düşünmüşler. Fakat içeri girince bir de ne görsünler, adamın sırtında bir gömlek bile yokmuş.
Hayat akarken insan mutluluğu arar durur. Sahip oldukları ne kadar çok olursa olsun hep daha fazlasını isteyen sahip olduklarıyla yetinmeyen kendini mutlu hissedemez. Mutluluğu kendi içinde arayan ve kendinden memnun olup haline şükreden mutluluğu bulacaktır.
Bir zamanlar zengin ama mutsuz bir kral varmış. Mutlu olmak için ne kadar uğraşsa da mutlu olamıyormuş.
Ülkenin en bilge kişisini huzuruna çağırtıp nasıl mutlu olabilirim diye sormuş. Bilge:
– Kralım, mutsuzluktan kurtulmak istiyorsanız; mutlu bir adam bulup onun gömleğini giymeniz gerekir.
Kral adamlarına emir vermiş; bu mutlu adamı bulun diye, ülkede aranmadık yer bırakmamışlar. Fakat mutlu birine rastlayamamışlar. Kimileri eşinden, kimileri yoksulluktan, kimileri de hayırsız çocuğundan yakınıyormuş. En sonunda çaresizlik içinde saraya dönüş yolunda, kırık dökük bir evin önünden geçerken içeriden birinin şöyle dua ettiğini duymuşlar:
– Tanrım, sana şükürler olsun. Sağlığım yerinde, karnım bugün de doydu, bugüne kadar rızkımı eksik etmedin. Ben mutlu olmayayım da kim mutlu olsun?
Sonunda mutlu birini bulduk diye kralın adamları hemen evin içine dalmışlar. Adamın gömleğini alıp krala götürelim diye düşünmüşler. Fakat içeri girince bir de ne görsünler, adamın sırtında bir gömlek bile yokmuş.
Hayat akarken insan mutluluğu arar durur. Sahip oldukları ne kadar çok olursa olsun hep daha fazlasını isteyen sahip olduklarıyla yetinmeyen kendini mutlu hissedemez. Mutluluğu kendi içinde arayan ve kendinden memnun olup haline şükreden mutluluğu bulacaktır.
HAYAT AKIP GİDERKEN...
Siz siz olun,bugün aklınızdan geçen güzellikleri asla yarına bırakmayın...
Ne yapacaksanız,hemen,ama hemen şimdi yapın...
çiçek mi sulayacaksınız,sulayın...
Kitapmı okuyacaksınız,okuyun...
Sinemada çok beğendiğiniz bir film mi oynuyor,hemen gidip seyredin...
Sevgilinizi öpmek mi istiyorsunuz,hemen öpün...
Bir yakınınızı aramak mı istiyorsunuz?
Sarılın telefona ve hemen arayın...
Yiyin,için,şarkı söyleyin,dans edin...
Ama,ne yapacaksınız,hemen yapın...
Çünkü siz bugün,bugünü yaşıyorsunuz...
Ve yarını da yaşayacağınıza dair hiç kimseyle bir kontratınız yok.
Geçen gün bir mezarlık ziyaretine gitmiştim...
Orada,aramızda zamanlı veya zamansız ayrılan 7'den 70'e çok sayıda insan sessizce yatıyordu...
Taşlara bakıp,derin derin düşündüm...
Orada yatanlar sadece bedenler değildi...
Ertelenmiş umutlardı...
Söylenmemiş sözlerdi...
Yarım bırakılmış işlerdi...
Evet,evet..
kim bilir onlar hayata veda ettikleri sırada neleri yarım bırakmışlardı?
Kimisi,”Tamam,onu kırdım,ama nasılsa yarın gönlünü alırım”diyordu...
Kimisi,”Adam sen de,bu konsere bir dahaki sefere giderim” demişti...
Kimisi de,”tatile haftaya çakarım,hele şu işi de halledeyim”diye düşünüyordu...
Ve onların hiç biri,düşündüklerini yapamadı.
Belkide küçük çocuk babasından gelecek bisikleti bekliyordu...
Adamsa”bu akşam yorgunum,yarın alır giderim”diye düşünmüştü...
Ve o çocuk,bisiklete binemedi...
Belki genç bir koca,sabah üzdüğü eşine,akşam bir demek çiçek götürecekti...
Ama kendini işine kaptırdı ve unuttu...
Ve o kadın,o çiçekleri koklayamadı...
Belkide genç bir kadın,kocasına “seni seviyorum “diye haykıracaktı...
Ama üşendi bir sonraki güne bıraktı..
Ve o koca,eşinden bu sözü duyamadı.
İtiraf etmeliyiz ki bizler;belki iyi belki kötü,ama çok yanlış yaşıyoruz...
Hepimizin hayatı,yarınlara bırakılmış işlerle,ertelenmiş umutlarla dolu...
Çalışıyor,çalışıyoruz...
Hayatın tüm güzel renklerini ellerimizle itiyoruz...
ve de,sanki tüm yarınlar bizimmiş gibi,hayaller kurup duruyoruz...
Sevinçleri,mutlulukları,hep sonraya bırakıyoruz...
Bizler var ya,bizler...
İnanın çok yanlış yaşıyoruz.
Tanju ATEŞER(Yazar)
Siz siz olun,bugün aklınızdan geçen güzellikleri asla yarına bırakmayın...
Ne yapacaksanız,hemen,ama hemen şimdi yapın...
çiçek mi sulayacaksınız,sulayın...
Kitapmı okuyacaksınız,okuyun...
Sinemada çok beğendiğiniz bir film mi oynuyor,hemen gidip seyredin...
Sevgilinizi öpmek mi istiyorsunuz,hemen öpün...
Bir yakınınızı aramak mı istiyorsunuz?
Sarılın telefona ve hemen arayın...
Yiyin,için,şarkı söyleyin,dans edin...
Ama,ne yapacaksınız,hemen yapın...
Çünkü siz bugün,bugünü yaşıyorsunuz...
Ve yarını da yaşayacağınıza dair hiç kimseyle bir kontratınız yok.
Geçen gün bir mezarlık ziyaretine gitmiştim...
Orada,aramızda zamanlı veya zamansız ayrılan 7'den 70'e çok sayıda insan sessizce yatıyordu...
Taşlara bakıp,derin derin düşündüm...
Orada yatanlar sadece bedenler değildi...
Ertelenmiş umutlardı...
Söylenmemiş sözlerdi...
Yarım bırakılmış işlerdi...
Evet,evet..
kim bilir onlar hayata veda ettikleri sırada neleri yarım bırakmışlardı?
Kimisi,”Tamam,onu kırdım,ama nasılsa yarın gönlünü alırım”diyordu...
Kimisi,”Adam sen de,bu konsere bir dahaki sefere giderim” demişti...
Kimisi de,”tatile haftaya çakarım,hele şu işi de halledeyim”diye düşünüyordu...
Ve onların hiç biri,düşündüklerini yapamadı.
Belkide küçük çocuk babasından gelecek bisikleti bekliyordu...
Adamsa”bu akşam yorgunum,yarın alır giderim”diye düşünmüştü...
Ve o çocuk,bisiklete binemedi...
Belki genç bir koca,sabah üzdüğü eşine,akşam bir demek çiçek götürecekti...
Ama kendini işine kaptırdı ve unuttu...
Ve o kadın,o çiçekleri koklayamadı...
Belkide genç bir kadın,kocasına “seni seviyorum “diye haykıracaktı...
Ama üşendi bir sonraki güne bıraktı..
Ve o koca,eşinden bu sözü duyamadı.
İtiraf etmeliyiz ki bizler;belki iyi belki kötü,ama çok yanlış yaşıyoruz...
Hepimizin hayatı,yarınlara bırakılmış işlerle,ertelenmiş umutlarla dolu...
Çalışıyor,çalışıyoruz...
Hayatın tüm güzel renklerini ellerimizle itiyoruz...
ve de,sanki tüm yarınlar bizimmiş gibi,hayaller kurup duruyoruz...
Sevinçleri,mutlulukları,hep sonraya bırakıyoruz...
Bizler var ya,bizler...
İnanın çok yanlış yaşıyoruz.
Tanju ATEŞER(Yazar)
Hayat akarken insan mutluluğu arar durur. Sahip oldukları ne kadar çok olursa olsun hep daha fazlasını isteyen sahip olduklarıyla yetinmeyen kendini mutlu hissedemez. Mutluluğu kendi içinde arayan ve kendinden memnun olup haline şükreden mutluluğu bulacaktır. 
HARİKAYDI ....
HARİKAYDI ....
teşkilat derken maliye çalışanlarından bahsettim..neden kesat olsun.
kümesteki kazlar yetiyor bize
Bir yakınınızı aramak mı istiyorsunuz?
Sarılın telefona ve hemen arayın...
(Sediğin aradığın güvendiği arkadaşın veya dostun telefonu açmıyorsa!!!! ne yapacan)
Yiyin,için,şarkı söyleyin,dans edin...
Ama,ne yapacaksınız,hemen yapın...
Çünkü siz bugün,bugünü yaşıyorsunuz...
Ve yarını da yaşayacağınıza dair hiç kimseyle bir kontratınız yok.
Sayın Sofi çok güzel paylaşımlarda bulunmuşsunuzda... Bunların hepsi yazıda kalıyor be arkadaş...
insanlar dili bir başka konuşur ,kalbi bir başka konuşur...Yürekli insan kalmamış etrafımızda...Hep maskeler takılı suratlarında...ama insanlardan umudumu kesmemek gerek , vidanlısı ve yüreklisi vardır belki...
Sarılın telefona ve hemen arayın...
(Sediğin aradığın güvendiği arkadaşın veya dostun telefonu açmıyorsa!!!! ne yapacan)
Yiyin,için,şarkı söyleyin,dans edin...
Ama,ne yapacaksınız,hemen yapın...
Çünkü siz bugün,bugünü yaşıyorsunuz...
Ve yarını da yaşayacağınıza dair hiç kimseyle bir kontratınız yok.
Sayın Sofi çok güzel paylaşımlarda bulunmuşsunuzda... Bunların hepsi yazıda kalıyor be arkadaş...
insanlar dili bir başka konuşur ,kalbi bir başka konuşur...Yürekli insan kalmamış etrafımızda...Hep maskeler takılı suratlarında...ama insanlardan umudumu kesmemek gerek , vidanlısı ve yüreklisi vardır belki...
?????
Sizin sayfanıza bence ekstra olarak bir "Orkestra" lazım.
Daha şenlikli olur bende bir düşünün.
neden böyle düşündünüz anlamadım..
zaten gün içinde bir çok arkadaşlar meslektaşlarımız birbiriyle
outloktan görüşüyor..istersen mustafa keseride çağıralım
Osman bey ya öyle form arıyordunuz aylarca formsuz kaldık , burasını nasıl gözden kaçırdınız anlamadım...Buranın daimi üyesi olanlarda haber vermedi...Gerçi burası bizim gibi maliyecilerin zaman geçireceği bir yer değil gibi geldi ...Burada önemli işlerin paylaşıldığı , üstadlardan bilgi ve yardım alınan bir form sitesi , güzel bir site ...
Prisoner bakıyorum fikir değiştirdiniz...
Rahatsızlık veriyor isek ayrılırız formunuzdan bu kadar basit...
Biz nasıl olsa formsuz da yapa biliyoruz ...
şöyle anlatayım.bizim paylaşım yaptığımız forumlar gov.tr uzantılı idi..burası da hayli ilginçz..evdo bilgisayarlarından com. uzantılı sitelere normalde izin vermezler.sanırım site yönetimi gelir idaresinden izin almış olabilir..burasını öneren yücel beydi.
Merhaba arkadaşlar bende geldimmmm
merhaba hoş geldin.
Merhaba arkadaşlar bende geldimmmm
sende kimsin biz bu formu bırakmaya karar veriyorduk ...Biraz geç kaldın...