Çocuğunu Özleyenler... :)

ceres

Tanınmış Üye
Üyelik
18 Mar 2007
Mesajlar
1,129
Konum
istanbul
Oğlumu çok özledim evime gitmek istiyorum artıkkkk :)
kokusu burnuma geliyor çalışamıyorum...
 
:)

eve gidiyorum da, yinede çok özlüyorum ne yapayım :)
akşamları 2-3 saat görmek yetmiyor ki:eek:
 
Yani hak vermemek mümkün değil..Maalesef hepimizde özellikle çocuklu olanlarda aynı sıkıntı var.Mezarda rahat edelim diycez ama orda da hesap kitap var.. :) Anlıycağınız bize rahat yok...Allah sağlık sıhhat versin herşeyden önce..İş,güç,yoğunluk bir şekilde atlatılıyor..
 
Allah ata(ana-baba)ya öyle bir sevgi vermiş ki,ennnn çoook sevilen ve korunan evlat olmuş.
Görüyoruz ki( Allah esirgesin) ani trafik kazası,deprem,sel gibi hadiselerde, evlat ananın kucağı,kolları himayesinde yada koruma duygusu içinde üstüne kapanmış halde,Yaradan ın verdiği bu sevgi içinde canını cananına feda ediyor,asla öncelik olarak kendisini düşünmüyor,düşünemiyor,çocuğun yanındaki babası ise o da aynı şekilde davranış gösteriyor,özleten de işte bu sevgi...
Sn.Twolf üstadın dediği gibi Allah sağlık ,afiyet versin,(acılarını göstermesin-Amin)gerisi bi şekilde sonuçlanıyor.
 
Dostlar genel bir hususu paylaşmak isterim
Atanın evladına ilişkin hassasiyeti ile evladın atasına olan hassasiyeti noktasında dikkatimi çeken husus;
Özellikle atanın küçüklük-bebeklik döneminde kendi evladına gösterdiği şefkat, merhamet, hoşgörü, sabır,korumacılık,himaye,(artık ne derseniz) vs. ile atanın ihtiyarlık döneminde evladın ana-babası na karşı bu tür hassasiyetleri aynı derecede göstermediği,fiilen gösteremediği,duyarsız,hatta onlardan bihaber olduğu,(tabi herkes değil)
Örnek,evlat il veya yurt dışında ise o daha çok hatırlanıyor,aranıyor,ihtiyacı soruluyor ama aynı şekilde yanında bulunmayan ana-babaya karşın aynı duyarlılık bazı nedenlerle evlat tarafından tam olarak gösterilmiyor,onlar (azda olsa) ihmal ediliyor gibi.. O yaşlar (70-80 hatta 90)ında bakıma ihtiyaçları olmasına rağmen ,çeşitli sebeblerle yanlarında (yada yanımızda) olunmuyor,maliisef genelde ata nın evladına düşkünlüğü kadar,evladın atasına düşkünlüğü aynı şekilde olmuyor,gereklilikler yerine getirilemiyor diye düşünüyorum.(tabi getirmeye çalışanlar yok değil,elbette var)
Paylaşım amacım,evlat sevgisi gündeme gelmişken,ata sevgisine paralel büyüklerimiz(ana-babalarımız)a dikkat çekmek,onları hatırlamak,hatırlamakla yetinmeyip,son noktasına kadar uzakta olsalarda yanıbaşlarında olduğumuz hissini verebilmek,(mümkünse yanımıza getirebilmek ama bu çok zor,gelmek istemezler,gelselerde 3-5-10 gün durup gitmek isterler,bakıma muhtaç olmuşlarsa tabiki hizmete talibiz)yani o yaşlarda onlar evlatlar gibi olmalı.
Bugün biz evlatlar(çocuğu olup aynı zamanda ata olan bizler)Allah ömür verirse yarın değil ama birgün onlar gibi olmayacakmıyız,olduğumuz zaman gelseler de sarılsam,koklasam,görsem diye yollarına bakmıyacakmıyız....evet,o halde onlar şimdi aynı duyguları hissederek yaşıyorlarsa ki yaşıyorlar.....mümkün olduğunca bekletmiyelim dostlar.
(babam hayatta,annemi çok özledim...(malum her ikisini özleyenlerde yok değil,hatta küçük yaşlarında.Allah sabırlar versin)yaşarken ihmal etmemeliyiz onları,zira ana-babanın rızasını,gönlünü almamak olmaz,derler ki almayanın yüzü gülmezmiş ne bu dünya da, nede gideceğimiz alem de.)
 
Son düzenleme:
Çocuğu olduğu vakit anlıyor insan anne ve babanın kıymetini ...
Lütfen onları ihmal etmeyelim uzaktalar ise bir telefon onları çok mutlu eder ...eller telefona
 
Henüz görmedik,koklamadık ama torun sevgisininde çok farklı olduğunu söylüyor yaşayanlar.Zira Peygamber Efendimiz de(s.a.v) torunları Hasan ile Hüseyin efendimizi çok severlermişti...
 
Üst