Niye Şiir Olmasın!!!

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

SU YANGINI

Durmadan, su durmadan yeniler bizi
Yaprak çeşme, diken çeşme, kök çeşme
Yabanıl bir acı gibi
Tuz yığdıkları, deniz yığdıkları
Göçebelerin hani nerdeyse bahar yığdıkları
Dar sokaklarda
Sudan güne geçilir, su ölüm güzelliği

Kaygılı her oyunda
Bir değirmi alan dönenir
Mazgalları insan başları
Basamak basamak insan başları
Sahanlığı demir kiri
Mermer atlarıyla
Oralardan suya inilir

Kentliydik bir zamanlar, evcildik
Ama bir düştü ama gerçek bir dirim
Kargım vardı savrulacak
Kargım çağlardan çağlara
Su içinden kayıp geçti
Hangi yüzüne sığınsam senin

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

SUS

Sus.
Masmavi bir ay açıyor
Bak yörene
Yeniden doğabilirsin.

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

SUYU YİTİRMİŞSEK

Sürüyle kuş havalanır kafamdan
Bir atımlık yakındadır yalnızlığın gövdesi
Sokaktan, duvardan, çağdan öte
Şavkıdır insanımın
Ve bilincimin sesi.

Duttaki böcek ipeğine dönüşür
Çocuğuma, oğuluma
Özünü saklar başağında taneler.

Hangi ağaç sıyrılır kabuğundan
Hangi çekiç savrulur sahibine
Kabartmadan yapısını tırtılım?

Bir benden bir senden arıtırız güzeli,
Daha köke gitmeden suyu yitirmemişsek
Düşer toprağımıza taze yüreği
Umudun ve kavganın namlularıdır.

Rüzgarında açılıyor gelinciğim
Gerçek ince ince aramızda kayıyor
Bir kez daha, bir daha, bir daha
Zaman soluğumuzda yalnızca bir yamadır.

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

ŞARKI SÖYLÜYORUM

Onur, diz çökmektir biliyorum
Ayakta korkuya sarılmak değil
Bu yüzden şarkı söylüyorum

Büyük bir tohum gibi saçar çiçek tozunu
Bir güvercin dahası tek ateş kırmızısı gül
Daha ben alışkanlığıma alıamadım
Ya da zorlayan yüreğimin sarsıntısına
O yüzden mi acaba sende büyütüyorum

Bu bir gölge oyunu
Gece pencerene yaklaşan
-Gecenin usulca güzelliğini
Sana anlattım mı bilmem-
Karanlığı serin bir düşe bölüyorum

İçimi yakan özleme son çıkış
Aynı yanılgıyı zorluyoruz seninle
Bu yüzden şarkı söylüyorum

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

ŞİİR

Kayıtsızım ne varsa toplayıp silkeledim
Tam vaktidir,öncü rüzgar şaşırdı kalbimden geçti

Kraliçe kovanda tutsak, uyanmayacak sanırım
Arıların yazgısında çiçeklerin ömrü gizli

Uygunsuz bir tohumdum, toprak altında bekleyen
Kar yağdı, aydınlandı gece, ama çekirdek buz kesti

Kimse gelmesin, konuşmasın böyle olmayacak
Denizden geçen bulutlar sudan rengini çekti

Sırtımı döndüm kendime, tanımadım hiç kimseyi
Tanısam da fark etmez hepsi önceden söylenti

Kurşunlanmış bir akşam ovada şimşekler çakıyor
Artık aldırmıyorum olsa olsa yağmur güncesi

Adını bilirim, sesini duyarım kapımda bekleyen aşk
Fotoğrafını çektim ansızın karıştı gerçekliği

Yürüdüm usuldan, çok kayıp vermişim anlıyorum
Yalnızdılar, umarsız, derin kuyularda boğuldu sesleri

Kırıldı bitti dedim, en sonunda tükendi sözler
Sarmaşık güldü bir zamanlar zincire vurdum şiiri

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

ŞİMDİ SENİ ANMIŞIM

Şimdi seni anmışım
Önce uyandı yüzüm
Kapalı bir gül ortasından
Ağdı aydınlık

Duyuyor musun
Ürktü gökyüzü
Akca karnını geriyor

Seninle yatmadım sanki
Sulara girmişim gibi
Her yanım mavi kokuyor

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

TANIMIYORDUK

Onları hiç tanımıyorduk
Seyrettiklerini sanmıyorum
Dökülüşünü yağmurun birden denize

Bakışlarında hiç çiçeğe durmadan
Sararıvermiştir
Bir kadının soluk ince gülüşü

Onları hiç tanımıyorduk
Köprünün tam ortasında
Terleri bir güz anısına yuvarlanmıştı

Yine bulutlu ve istenmeden
Taşıdıkları kin kadar kırıcı
Yürekleri bir toz yumağında döneniyordu

Su içinde açılan ilk nergisin açılışında
Seni gizleyen, beni gizleyen
O kalabalık söz tufanıyla
Bilediler açmazlığı sinirlerimizde

Onları hiç tanımıyorduk
Ne denli renkli olursa olsun
Aynı gökyüzü değildi
Omuzlarına çektikleri
Bir akşamüstü anlatılan sereserpe öyküye
Gülemediler, umutsuzluk egemendi

Hepimiz aynı şeyi söylüyoruz
Belki onlar bizimle, içiçe
Biz onları tanımadan bir yerlerimizden geçtiler
Biz onları tanımıyorduk
Onlar bizi ezberlemişlerdi

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

TEMMUZ

Bana yorgun, yoksul akşamlar verdin
Bir bulut kesimiydi dudakların, gülüşün
Sen mi getirdin,
Yoksa ben nasıl geldim
İzlerine basarak gölgenin

Bu kadar kısa bir ömür
Seninle nasıl çoğalıyor gitgide
Toprak tanıyor, güneş tanıyor
Ve üstümüzde gökyüzü, bak
Maviden yeşile akıyor..
Çoktan ayrılmış yerimiz
Bizi bekliyor.

Harlı bir ateş,
Bulut gibi bir sevda,
Yumuşacık meyan tadı..
Tanımlayamıyorum seni öpünce
İçimden bembeyaz bir nehir geçiyor..

Bekliyor seni
Bitip tükenmeyen uykular gibi
Arkandaki o ürkek çocuk hayaleti
Ne olur usulca göğsüme bıraksan
Temmuz ateşinde
Sarışın rüzgar esintisini

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

TUZ YARASI

Önce gözdük, çoğalmış binlerce göz
Dişlenmiş çavdar gibi
Diken artığı toprak sürmesinden
Yaprak saçıydık taşlarda

Öptük sırtını ürperdi dağlar
- Etekleri tuz yarası -
Parmakları tutuştu
Örs üstünde demir gibi
Dal sürdü kıpkırmızı

Ses içinde kaç koyak
Ağır söylenmiş türküydü sanki
Yüzüyle itildi kana
Ürküp fırladı birden
Tuttuk damar ağzında
Katılakaldı acı

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UMUT OL

sevgilim umut ol ulaşmak için bana
tatlı bir yağmur gibi gecemi yüklen
güneşe kavuşmak için kır çiçekleri
nasıl iter ve nasıl zorlarsa taşları
sevgilim umut ol ulaşmak için bana
gözlerim hep sana çevrili
sıcaklığını duyarlığını tutabilmek elinin
uzakta bir yerde bahçesindeki tulumbadan
penceresindeki fesleğene dek
herşeyini özleyen yorgun bir yolcu gibi
sevgilim umut ol ulaşmak için bana

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UMUT UZUN BİR AÇILMA

Umut uzun bir açılma
Var git peşinden
Var git, belki bir öncesi gelir
Yavaş yavaş toplanası
Ölürse telef olan sevisi gelir
Bir yanına çifte gece sokulu
Bir yanından gündüz akan çiçeğin
En iç yaprağından tohum sevinir

Onlar suya adanmış
Onlar hiç gün görmemiş
Akar gider boşuna
Bir açılsa ağızları
Söylenmemiş sözler gelir

Nerden başlarsan başla
Her adım çiğner yalnızlığını
Daralmış,arada kalmış sevgi
Hiç ummadığın yerde
Neden uykular çiçek
Neden çiçekler uyku

Var git peşinden durma
Bir yerlerde yeniden
Tezgahta yaşam kurulur

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UMUT OL

Sevgilim umut ol ulaşmak için bana
Tatlı bir yağmur gibi gecemi yüklen.
Güneşe kavuşmak için kır çiçekleri
Nasıl iter ve nasıl zorlarsa taşları
Sevgilim umut ol ulaşmak için bana

Gözlerim hep sana çevrili
Sıcaklığını, duyarlığını tutabilmek
Uzakta bir yerde bahçesindeki tulumbadan
Penceresindeki fesleğene dek yuvasında
Herşeyini özleyen yorgun bir yolcu gibi
Sevgilim umut ol ulaşmak için bana

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UMUTTUR ADI

Hep bir teknedeyiz rüzgara karşı
Açılan suya karşı, dönen korkuya karşı
Çapamızda yıldız bulaşığı bir gece
Sarı ipek uykularında boşluk
Eski bir boşluk
Deniz düğümü


Sıkışan hava mıydık
Buharlaşan gökyüzü mü
Sabırla, umutla taşıdığımız
Duman yalamış gövdemizde
Mayalanır yüreğimiz


Gece çıkarız kıyılara
Topraktan
Patates yumrusu gibi eşeleyip bulduğumuz
Taze ot kokularına bulanmış
Yatar gözleri açık ölülerimiz


Daha önceden olmalı bütün bunlar
Kimseler anlamıyor
Daha önceden
O ölüler
Bizim tüm gençliğimiz

Ay tam dolunayda bakın
Bir çekim gülü gibi
Ve bey arılarla kanat kanata.
Karanlık üstünden bu son uçuştur
Ağzımızda alaca karanfil tadı
Gecede kan gider
Göğüs boşluğumuz


Her yaprak yansır bir parça ateş
Ve çocukların sonsuz güzellikleri
Tıpkı kuş açması dalga boylarının
Tıpkı ipek sağması
Rüzgar kesitlerinden
Teknemiz sarsılır
Umuttur bu

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UNUTUP BIRAKIRIZ

Unutup bırakırız bir günü
Öbür günden
Eriyip gider yüzün.
Tutmaya çalışırım güzelliğini
Umudu çoğaltırım
En genciyle dokularımın

Ağızda dolaşmasıdır yüreğin
Yorulduğunda
Bin kez benden uzanan
Ateşli yaşam tutkusu
Sana sunduğum

Büyüğünü hazırlarsa
Küçük ayrılıklarım
Ana karnında taşır gibi çocuğu
Vurur yalnızlığıma
Açılır kapanır kapım

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UNUTURUZ

Hep unuturuz da bir öncekini
Sanırız yenidir ya da sağlamdır andımız

Hiç denemedik ki beklememeyi
Zor günleri kolaylaştırmak
Rahat bırakmak için kendimizi

Bir solukluk yolu kalmış
Son diye bir şey varsa
Güven sorumluluk demekse ya da
Yalnız kendi adıma onu yükleniyorum

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

USTAM

Ustam,
Bana nektar sundu
Soluklandı genç yüreğim

İlk kez değil
-İlk kez değil-
Bir ışık yağmurundan aşka
Bu kaçıncı
Dönüştüğüm.

Hiç söz açmamak yeğdir
Gökyüzüyle toprağın
Avuçlarımıza yaslandığından
Hiç söz açmamak
Sabrımızı korkutur
Umursamaktan

Döşenir sulara
Tutkulu yaşamımız
Biz tek değiliz sevdiğim
Hüzünden yanayız

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

USULCA BIRAK

Usulca bırak başını
Usulca suyun yüzüne

İnce yüzlü bu çocuk
Kaç ay devşirdi
Düzlüğe inmeden
Acır gibiydi bize
Bir çömlek dolusu güneş
Taşır gibiydi
Sırtının ortasında

Gece yorgunluğundan
Öyle doluydu ki gözleri
Dut yaprağında ipek böceği
Gül lokumu
Süt kesiği
İnce yüzlü bu çocuk
Yaşamayı öğrenmeden
Aramızda eskidi

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UYKUDA

Ağzı ağzına açılıyor avuçlarımın
Dişlerimin arasından geçmiyor hiçbir sözcük
Pembe gül reçeli kaynayan
Yüzünden öpüyorum

Bahçemde radikalar,
Soframda bol kırmızı biberli çorbam var
Su gibi fışkırıyor
Odama aydınlığın.

Yalnızlık senden bana
Mor püsküllü akşamda yankılanıyor
Ne ay ışığında, ne şafak söküşlerinde
İçleniyorum.

Küçük bir kız çocuğuyum ben
Ağır, koyu bir kahve gibi
Uykumu yudumluyorum.

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

UYKUM Kİ AĞIRDIR

Her gece uykunun tam boşluğunda
-Uykum ki ağır kurşun yarası-
Sonsuz yaşam ve tad içeriğiyle
Sınırsız isteklerdir
Bedenimde sıkışan

Yaşam özünden damıtılmış
Azar azar üzerimizde işlenir suç
Ne de suçluyuz
Yoğun tensel ilişkilerde

Raslantıya güvenmeden
Tuzaklarla dolu dehliz
Ve ortaklaşa yaşarız
Öze inmek için derinliklerde
Oyak görüntüleri çok aldatıcı

Kalıtımla geçen
Ya da doğanın tutsaklığı
Uğursuz bir tutkuyla
Koparıp atamayacağımız
Zevke sürükler bizi

Vermek daha zor da olsa
Alan da veren de rahattır artık
Biçimsiz ve tutulmaz
Bu aşkın sapmasında

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

ÜŞÜME

Bir gün bir kır evi, bir gün orman, bir gün göl kıyısı oluveriyor sustuğum yerler.. Şömineyi yakmalı, ormana gidip biraz çalı çırpı toplamalı,yetişmeli ısıtmalı odayı, korkuyorum, yoksa sevdiğim üşüyecek..
Kendi hüzünlerimden, acılarımdan, sustuklarımdan izler arıyorum ormanda, ateşe atacağım bir bir hepsini.
Kimin elleri üşüyordu, kimin gözlerinde kırağı.. Hangimizde? ..
Bak! Ne çok anı topladım senin için,birazdan üşümeyeceğiz sevdiğim (üşümeyeceksin) .

Özel Arabul