Niye Şiir Olmasın!!!

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

GÖZALTI

Bir sabah ansızın gülümsediler
Elleri ulaştı yüreklerine
Kestiler soluğunu toprağın
Gözleri bir sıra ışık mıydı ne
Güneşi yazmak için biçimlendiler

Nasıl da böldüler öfkeleriyle
Pençeleri ağarmış dağları ortasından
Uzaktan uzağa büyüdü sesleri
Hızla vurdular topuklarını
Yeraltı suları çoktan haberliydiler

Bu bir korkuydu üstünde
Kaçındığı bir yazgı
Ne yana dönse yollarını kestiler
Ağır, oturaklı, yalnız bir insan
Gözaltındaydı ilk kez, kendine karşı

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

GÜN ÇEKİLİR

Gün çekilir
Yüreğim yapayalnız
Solgun, yorgun bir ay gibi
Yokluğunda ne ışığım vardır
Ne de acı eksilir

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

GÜNLÜK

Bu ne kaygusuz gündür
Sıcağa asılıp kalmış
Bir şey yok diyeceği

İki balık döner durur
İki balık birbirine değmeden
Yutmak için yalnızlığı.

Ses, yine o ses
Bitişe karşı o ses
Can güneşinden tutuşturan yüreği

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

HAZIRLIK

Bıraktım bahar rüzgarlarını
Yaz güllerini, kuytularda sarmaşığı
Yüreğimin çalkantısını
Sonbahar yağmurlarını
Nerdeydim ben, neresindeydi yerim
O yüzden bıraktım
Ölüleri ve aşkları

Şimdi tekbaşına, sizden daha ötede
Yeni bir güne hazırlanıyor kalbim

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

IRMAK

Bir tepede açmadan başını ağaç
Aykuşağı gecenin içinde sesi
Bir salkım kuştur sonbahar onda

O ağaç mıydı ilk ateş düştüğünde
Sıyrılır sıyrılmaz gövdesinden
Başsız ve sonsuz bir ırmak
Çarpa çarpa döven kıyılarını

Bir yerlerden akıyor şimdi içime
Yüreğim ona göre biçildi

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

İÇERDE BÜYÜMEK

Pas kokulu bir çiçektir gökyüzü
Sabahları açmalara utanan
Daracık pencerede

Zaman geceleri içimde
Su yürüyen hüzündür
Salınır saçlarında anamın
Kaskatı bir ağaç taş döşemede

Güneş ne zamandır bir bıçak
Keser duvarı
Gölgemi uzatır karşı dağlara
Uçmasını bilmeyen kuşlara benzer
Ayak izlerim yanar toprakta

Ben burada doğmuşum
İçerde bütün analar benim
?ziyaret günleri? nden kalmış
yoksul bir şeftali gibiyim
ya siz dışardakiler
daha mı geniş soluğunuz

kardeşlerim

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

İZİN VER

Bal güneşim,
Hırçın toprağım
Benim bir an yaşamama izin ver
Yapayalnızlığımı sürdüreyim.
Böylesi gider hoşuma.

Hırpalatmadan kendimi
Saygımı harcamadan cömertçe
Bir an yaşamama izin ver.

Sevişir, hoşlanır uçarız sevinçten
Emeriz havayı, mutluluğu
Dillerimiz anlamsız ve yabancıdır.
Başkasında kendimizi zorlarız.

Benim bir an yaşamama izin ver
Kavurucu ağacım
Kafeslerine almadan beni
-Ki onu içime çarçabuk yerleştirirler-
Lambamı taşırlar su kenarlarına
Islak kumlarda geceleri yeni avlardır
Gözledikleri.
Kendileri uykularında yalnız, yorgun
Hoyrat elleriyle benim yüreğimi ezerler

Bırak zorlu gençliğim
Bir an yaşamama izin ver
Sesim açık kapılardan süzülüp geçsin.

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

JAZZ- BLUES

Şimdi nereye gidiyoruz ona bakalım
Bilmeliyiz nereye gittiğimizi
Kapıları çarparak dışarı çıkıyoruz değil mi
Islak taşlarında kayarak bu eski sokağın
Hala değişmeyen kaldırımlarında birbirimize tutunarak
Ellerimizi arıyorsak
Artık bilmeliyiz

İçimde yalnız bir göçmen yerini arıyor
Yağmur yağıyor, gökyüzü kapalı
Nehrin bulanık suları köpürmüş, duyuyorum
Beni kendine ayırmışsın, farkındayım
Yollara çıkarmışsın, yaşlı atların toynak sesleri
Duman içinde ve alacakaranlığın

Yüzüne bakıyorum bir pencere açılıyor
Bembeyaz bir zambak uzanıyor geceye
Yaşadığı toprağa benzemiyor
Eğimine bakılırsa dağların yalnızlığı
Bu kente hiç yakışmıyor

Adresi unutmuşuz kimbilir nerde
Bulanık yüreklerimiz
Karıştırdıkça eski aşklar ufalanıyor
Yalansız, özürsüz hatta özlemsiz
Bir kadın bir erkeğe tutunuyor
Anılarına tutunuyor, acısız
Resimleri tarıyor ıslanmış tümü
Hepsi siyah beyaz
Kimseyi tanıyamıyor

Bu caddeler, bu evler, bu nehrin kıyısı
Siniyor her yere dağıtıp durduğun sesin
Sütunlara, vitrinlere, ayak seslerine
Kafesler darmaduman
Tüm kuşlar salıverilmiş
Suyun üstünde tüten sis
Dokunsan masmavi hüzün

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KARANLIK VE IŞIK

Tenin ve düşün sınırında
Şerbet değil
Ağuyla bal kotarırız

Uyuyan tanrı silkinir dizlerinden
Kasıklarda çiçeklenir tohumu
Ve karanlık, ışıkla kucak kucağa

Binlerce çarpıntısı kaygının
Mayıs böceği kırlangıca yürürken
Şafak, soluğunu gezdirir üstümüzde

Ulu çağrısıdır bizim yaklaştığımız
Uğultusu asılı meyva dolu ağaçta
Göbeği topraktan kesilmemiş ruh

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KAT KAT AÇAR

Buradan geriye kaç kişi sığmıştır
Binlerce binlerce yıl önce
Mermer taşlardan atlayarak
Çıplak ayaklarını kaç kişi çoğaltmış
Kaç kişi orada kalmıştır

Sözler çok toy, henüz insanın tutsağı
Buz gibi ıslık çalan gece poyrazında
Yaşayan bir varlığın duyarlığına dokunur
Parmaklarında taşıdığı canla
Arkasından yükselen denize
Bir aynaya doluşan binlerce gözle
Dokunur bir canlının dibe çökmüş acısına

Az çekmiş sıcağını, hala titrer elleri
Sarsılır bir taş, toprak kalkar yerinden
Dağıyla, yamacıyla, tarihiyle bu eski kent
Göresi gelir ışığı, göresi gelir
Açar yine açar, kat kat açar
Yarınlara umudu

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KESİT

Şimdi ordasın
Nereye dokunduysan orda
Biraz rüzgar biraz kuş

Durmadan çoğalan
Sıcak ağaç kokusu
Bütün gün aramızda

Sustukça görüyorum
Dalgalanıyor yüzün
Uzun ayrılıklarda

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KIMILDAR UYKUM

Kımıldar uykum
Uykumda sesim kımıldar
Ve boşlukta açan
Korkulu bir gözdür o

Büyüyen ağrısıyla usul usul
Düşlerimiz çekilir
Bir yerde gece çekilir
Orada öyle vurgun, öyle acımasız
Hiç kullanılmamış
Hiç soluk almamış gibi
Uzanıp yatar kimliğimiz

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KIRGIN

Bütün gün asılı durdu o güneş
Çekinceye dek anılardan zamanı
Bakır bir tepsi gibi yansıdı içimizde


Gider yine geri döner yollarım
Sularıma yavaşca, yavaşca sularıma
Şimdi değil bir önceden belki de
Bir düş sıçramasıydı bu kuşkularım


Sürgün bekleyişi üstümüzde gerilen
Yorgun uykusunda en yeşil
Asılı kalmışız tutkuya
Orman içimizde, gövdemiz yaprak kesilmiş
Biraz ötemizde umut
İklimler değişir de
Biz neden geçemeyiz
Bir günden ötekine

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KIŞ DÖNENCESİ

Kalın gövdesinden tutuşmuş tomruk gibi
Rüzgarda acısını tanırım onun
Hiç bu kadar yakına gelmemişti
Gökyüzünün gergin göğüslerinden
Toprağa kar olup sağıldı hüzün
Öyle şeyler gördük ki
Utandık sıcaklığımızdan
Işık olmanın aydınlığında ölüm

Kim bıraktı bizden önce bu korkuyu
Yüzlerimiz duvara dağlanmış gibi
Kitap içyüzlerinde soyadımız tutuklu
Daha kaç dilde susacağız
Kaç yaşamın üstümüzde yalınkat gücü

Bütün akşamlar biraz da seni taşır
Kurşun gibi inerler bulut üstünde
Bir sandalın akarsuya duruşu gibi
Gölgen ayrı yüzer, bedenin ayrı
Diyeti acımasız duyarlığının

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KİM İNANIR

öyle uzun zaman geçti ki üstünden
kim bana benziyor şimdi
kim artık senin çizginde
izlermiş gibi çiçek açmış ağacı
kalakaldık düşlerimizin önünde
hiç sorduk mu neden bu kadar yakınız
uzak kaldıkça birbirimize

yazıktır tek başına bir bulutun
tepeleri sarması
taşır sürekli serinliğine
paylaşılmayan yalnızlığını
bu yüzdendir hüzün
gökyüzünün en eski parçası

yine de senin her gidişinde
açılmadan içine kapanır yüzüm
nasıl bıraktıysan senin renginde
peki ama sen ne zaman gelmiştin
söylesem kim inanır gittiğine

ÖZEL ARABUL

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KİM YÜRÜR

Yuvarlak altın yüzünden geçmişim günün
Derin ırmaklar boyunca ilerlerken
Sıkıntılarımıza bile alışık
Niye hep gün ortasına çakılı kalmış
Bu yapışkan yoğunlukta ıssızlık

İlk söz vardı ya, insana değin
Nice umutlardan devşirdiğimiz
Ama bir başka iklimde
Ölümün her an su başında beklediği
Taze bir erik gibi ısırdığında zamanı
İlk söz vardı ya,
Binlerce ses arasından onu ararım

Bilirim can yürür, kan yürür şimdi bedene
Yine dönüşünden fışkıracak sevincim

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KİMSİNİZ SİZ

Dipten vurdu dalgalar
Kelimeler suyun üstünde
Bitimsiz ve çürümüş
Ölü balıklar gibi yüzüyor

Kollarınızı açarak sarılmıştınız
Kıyıda hayal gibi ağaçlar
Kökleri suyun içinde
Açılıp kapandı birden
Kalakaldım ortanızda
Ne çabuk
Parçaladınız

Bana ne kadar tanıdık gelirse gelsin
Bu liman o liman değildir
Vakit sizde kısacık bir akşam
Sessizlik her zaman
O ölü balığın ağzında yemdir

Sahi kimlersiniz siz
Ateşle suyun arasında kapalı
Dalgakıranı insan tuzağı
Anlatmadan yaşadım hiçbirini
Bu gemi bu yüzden
Bir daha yüzmeyecektir

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KOLAYDI

Kolaydı bir zamanlar
Değiştirmeye çalışmadığımız
Bozmadığımız sürece gizi

Yağmurda ıslanmadan
Bir tek su vurmadan yüzüne
Cam gerilmiş bir bahçede
Güvez karanfilleri çiğnemeye benzer
Anılara bastırmak kendimizi

Tutunmaz umudum inancım olmadan
İyi niyeti abartarak sevi sansam da
Bana sırt döner
Bunca ilkel ve yabancı
Pusatlarını dökmüş sağduyum
Kırılır kapısında
Yüreğim çarparak, coşku içinde
Beklerim nerede yankılanacaksa sesim

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KORKUYA DOĞRU

İlk uzaklaşmada konak yerinden
Büyümeler içindeydik
O kadar yakındık ki denize
Kaybolsak da bir tutkuda
Çoğalırdık özleminden

Ne zaman sunuldu
Kolay sevileri nasıl sunuldu
Işığı içeren yüreğimize
Gün geriye döndü, gün üstümüzden
Ardımızdan yetişen korkuya doğru

Özel Arabul

 

[onurcan]

Ynt: Niye Şiir Olmasın!!!

KURTULUŞ

Nereye koyacağımı bilemiyorum, beni sıkıyor
Küçük, zavallı yüreğini yiyor sorunlar
Kan akıyor ağzından ve çok yavaş çiğniyor avını
Ateşten sıçrayarak gövdesi yanıyor.

Bu çok bilmiş insanın gölgesi güneşi örttükçe
Olmayacak sınırsız amaçlar uğruna,
Boş yere harcandıkça ateşi,
Gönül gözü açık sevdiğim öfkelenir
Bilir sonsuzdan kopan sevginin, bütünden kurtulduğunu
Bir atılışta kızgınlık ve kin saçarak
Her doğuşu engelleyen ölü varlığı kovalar
Kahramanca yalnızlığında,
Şaşmaz bir alev gibi yaşamla gerçek sarkacına tutunur.

Bereketle filizlenir bu tarlada sonsuzluk
Topraktan insan ve dost sevgisi doğar.
Şaşkınlığı yutar bütün dünyayı
Yalnız geceyi kendine, ölümlü genç bedenine adar.


Feracelerini kapatan dualarıyla
Güzel başak gözlerine ağıtlar yakmalıyım.
Tanrı iyi, topraksa iyiyse konuş artık çocuğum
Bütün çevreleri insan dalgalarına bırak.
Tüm ışıkları dağıt, yansın tütsüler
İlk erdem kavranacak nasıl olsa maddeye karşın
Kurtuluşun avuçlarındadır
Anlamaz beynin geçmişten başkasını
Yüreğin ancak gelecek için soluklanır.

Özel Arabul