Rencide etmek istemem bazı eleştiriler belki bir şeyleri farketmenize ya da farkında olduğunuz bazı şeylerle yüzleşmenize sebep olur diye yorumlayacağım. Bence içinde bulunduğunuz durum işyerinizle ya hiç alakalı değil ya da çok az alakalı. Sorun sizde. 7 yıl bir yerde çalışıp hiçbir şey öğrenme talebiniz bile olmamış. Olmuş ve öğretilmemişseniz yine sizde, öğretilmediği halde devam etmişsiniz. Olabilir, bir çok insan işini görecek kadar bilgi ile senelerini geçiriyor ve bu durumdan en iyimser açıdan yaklaşırsak "yeterince" rahatsız olmuyor. Ya da bahsettiğiniz gibi bir sebep, geçim derdi. Başka iş bulamamayı tolere edemeyecek olabilirsiniz. Ama yeri geldiğinde önceliğiniz bir şey öğrenmek ise geçim sıkıntısı yaşamayı göze almalıydınız. Rencide etmek istemem dediğim şey şunun içindi ki belki de potansiyeliniz bu ki bence potansiyeliniz bu. Bu tespiti şu cümlenizden bile yola çıkarak yapmak çok kolay oluyor. "Bana kötü not vermesinden korkuyorum." Yanlış anlamayın ama hayat korkakları ödüllendirmez. Doğanın böyle bir işleyişi yok. Yedi yıl boyunca en iyi ihtimalle haklı ya da haksız birçok gerekçeyle korktunuz, bu işi ben yaparımı gösterebilseydiniz işvereninize en azından bir süre denerdi, ama yapamamaktan korktunuz, bu korkularınız uzun vadeli bir başarasızlığa döndü ama bu sefer de "ya iş bulamazsam" diye korktunuz, şu an belki o noktayı da geçtiniz ama bu sefer de "ya kötü not verirse" diye korkuyorsunuz. 7 yıl yanında çalıştığınız insan. Sırf size kötülük yapmak için, ki başka bir çıkarı olamaz düşük not vermekte, sizin bir yıllık stajınızı yok sayacak kadar ileri gidecekse yine kendinizde arayın suçu. Özgüveninizi geliştirecek şeyler yapın size nacizane tavsiyem bu. Bu tamamen özgüven problemi. Toplumsal özgüvensizlik iliklerimize kadar işlemiş, bize öğretilmeye çalışılan farkında olun ya da olmayın bu. Bir yerde de adı kaderdir bunun. Kadere razı olmak. Çoğunlukluklar arasında kendinize yer bulup bir ömür güvende geçirmek. Eleştirilmeden, dışlanmadan, kıt kanaat bir yaşam sürmek toplumsal olarak elimizden gelen tek şey bu. Çünkü cahil ve fakir bir milletiz. Sizin de bu toplumun bir ferdi olarak kendinize sıkıntı yaptığınız bu. Toprağımız o kadar çiğnenmiş ve düzlenmiş ki, bir tohum patlasa güneşe varması o kadar kolay, o yüzden ki Türkiye derler bir fırsatlar ülkesi. Yarış yoktur çünkü. Bir çok kişi bir şey yapmaya tenezzül bile edemez.
Basit kişisel bir probleminizden toplumsal bir yaraya parmak basmak istedim. Sizi tanımam, siz de beni. O yüzden lütfen şahsi algılamayın düşüncelerimi. Umarım yardımcı olur. Bir de bu şekilde bakın ve gerçeklik payı olan kısımlarını kendinizde derinlemesine analiz edin. Size tavsiyem budur.
(