Arkadaşlar İyi hafta sonları;
Ben geçen sene mayıs ayında S.M.M.M belgesini almaya hak kazandım ve henüz geçen hafta belgeyi almak üzere odaya başvurdum. Ama benim asıl sorunum bu değil ben şuanda 29 yaşındayım ve seneye 30 yaşıma gireceğim. bugüne kadar birçok işte üst düzey yönetici olarak çalıştım, Şuanda da çalışmaktayım ama ben yıllardır kendi işim olsun diye uğraş verirken erken yaşıma rağmen birçok yerde yöneticilik yapmış ve sorumluluk almışken, Yani bazı şeyleri gerçekten erken başarabilmişken şimdi 30 yaş sendromuna girdim ve hep geç kalınmışlık duygusu hissediyorum bu duygu her sabah kalkdığımda beni kemiriyo yani ;
düşünüyorum ve diyorumki şuanda 30 yaşındayım kendi işim yok geleceğim iş verenin iki dudağı arasında, istediğim zaman tatil yapamıyorum, oğlum hastalandığında bile onunla doktora gitmek için bin dereden su getiriyorum sabah saat dokuzu biraz geçe işe gelsem iş verenin sanki tavrı değişiyo, kendimi kafese koyulmuş gibi hissediyorum, yani bunca yıl özgürlük için mücadele etmişken şuanda tamda geç kalma noktasındayım hatta her gün biraz daha geç kalıyormuşum gibi hissediyorum.
Yine aynı düşüncelerin içinde sanki arkamdan gelenlere yani bakmak ile yükümlü olduklarıma bencillik yapıyormuşum gibi geliyor, yani ben tek başıma bu dünyada yaşayabilirim, evimin kirasını öderim, her akşam güzel yemekler yiyebilirim, ailemi gezmeye götürebilirim (sınırlıda olsa), bir araba alabilirim, onun borcunu ödeye bilirim (en az 36 ayda).
ama sadece bu yani günlük ihtiyaçlarımı karşılayabilirim,ama 50-60 yaşıma geldiğimde elimde sadece belki emekli maaşım olur ve iş veren beni çıkartmak için bahane aramaya başlar. Peki bizim amacımız bumuydu babalarımızın amacı bu olsaydı hiç birimiz okuyamazdık ya da bazılarımız gibi şimdiden kendimizi sağlamda hissedemezdik ben bu konuda sanırım depresyondayım.
bazen gaza geliyorum ve hemen gidiyim bi büro tutuyım diyorum orda da önüme bir sürü mali yük ve işsizlik süreci geliyor. sanırım bu durum kısır bir döngü .
benim merak ettiğim bu şekilde düşünen sadece benmiyim yoksa herkesmi aynı, yani bu konuda bişeyler yapıla bilir de artık benimmi kafam basmıyor, durdummu bilmiyorum, yorumlarınız benim için yol gösterici nitelikte olabilir teşekkür ediyorum .
Ben geçen sene mayıs ayında S.M.M.M belgesini almaya hak kazandım ve henüz geçen hafta belgeyi almak üzere odaya başvurdum. Ama benim asıl sorunum bu değil ben şuanda 29 yaşındayım ve seneye 30 yaşıma gireceğim. bugüne kadar birçok işte üst düzey yönetici olarak çalıştım, Şuanda da çalışmaktayım ama ben yıllardır kendi işim olsun diye uğraş verirken erken yaşıma rağmen birçok yerde yöneticilik yapmış ve sorumluluk almışken, Yani bazı şeyleri gerçekten erken başarabilmişken şimdi 30 yaş sendromuna girdim ve hep geç kalınmışlık duygusu hissediyorum bu duygu her sabah kalkdığımda beni kemiriyo yani ;
düşünüyorum ve diyorumki şuanda 30 yaşındayım kendi işim yok geleceğim iş verenin iki dudağı arasında, istediğim zaman tatil yapamıyorum, oğlum hastalandığında bile onunla doktora gitmek için bin dereden su getiriyorum sabah saat dokuzu biraz geçe işe gelsem iş verenin sanki tavrı değişiyo, kendimi kafese koyulmuş gibi hissediyorum, yani bunca yıl özgürlük için mücadele etmişken şuanda tamda geç kalma noktasındayım hatta her gün biraz daha geç kalıyormuşum gibi hissediyorum.
Yine aynı düşüncelerin içinde sanki arkamdan gelenlere yani bakmak ile yükümlü olduklarıma bencillik yapıyormuşum gibi geliyor, yani ben tek başıma bu dünyada yaşayabilirim, evimin kirasını öderim, her akşam güzel yemekler yiyebilirim, ailemi gezmeye götürebilirim (sınırlıda olsa), bir araba alabilirim, onun borcunu ödeye bilirim (en az 36 ayda).
ama sadece bu yani günlük ihtiyaçlarımı karşılayabilirim,ama 50-60 yaşıma geldiğimde elimde sadece belki emekli maaşım olur ve iş veren beni çıkartmak için bahane aramaya başlar. Peki bizim amacımız bumuydu babalarımızın amacı bu olsaydı hiç birimiz okuyamazdık ya da bazılarımız gibi şimdiden kendimizi sağlamda hissedemezdik ben bu konuda sanırım depresyondayım.
bazen gaza geliyorum ve hemen gidiyim bi büro tutuyım diyorum orda da önüme bir sürü mali yük ve işsizlik süreci geliyor. sanırım bu durum kısır bir döngü .
benim merak ettiğim bu şekilde düşünen sadece benmiyim yoksa herkesmi aynı, yani bu konuda bişeyler yapıla bilir de artık benimmi kafam basmıyor, durdummu bilmiyorum, yorumlarınız benim için yol gösterici nitelikte olabilir teşekkür ediyorum .
)))