Ynt: Sınava kadar bir hikaye (Eğlence)
Tekrar söylüyorum kendinizi bu kadar kasmayın, biraz rahat olun. Kendinize böyle sınırlar koymak bence yanlış.
Bazen şöyle düşünüyorum;
"Yahu hayatımdaki herşey muhasebe ile ilgili, işlerle uğraşmam yetmiyormuş gibi birde çevremdeki herkes de hemen hemen benimle aynı işi yaptığı için konuşulan konularda hep muhasebe üzerine. Hatta birgün benimle aynı işi yapmayan bir arkadaşımla buluştuğumda paylaşacak birşey bulmakta zorlandım. Konu hep bir yerlerde muhasebeye dokunuyordu. Arkadaşımın gözlerinden rahatsız olduğunu anlayabiliyordum."
Demek istediğim şu, sistem bizi o kadar kendi içine hapsetmiş ki maalesef bu monotonluğu hayatığımızın her alanında hissedebiliyoruz. (Staja başlama sınavı için kendini kasma, sınavdan sonra staj yeri için kendini kasma, staj yaparken stajım yanmasın diye kendini kasma, e-use cdlerini bitirmek için kendini kasma, yeterlilik sınavına hazırlanırken kendini kasma, sınav sonuçlarını beklerken kendini kasma, ruhsat parasını bulabilmek için kendini kasma vs.vs. hayatımızın diğer alanlarındakilerini saymıyorum bile) Ne var biran için kendimizi kasmasak, rahat olsak ve içinde bulunduğumuz durumun tadını çıkarsak. İllaki bir tartma, şüphe ve arkasından ne gelecek düşüncesinde mi olmalıyız. Yaşananları, konuşulanları mesleğimiz ile bağdaştırmadan oluruna bırakacağımız anlarımız olamaz mı?
Geçen gün bir şiir okudum, sizlerin de okumanızı tavsiye ediyorum. Lütfen kendinizi bu kadar kasmayın, hareketli, neşeli, cıvıl cıvıl olun. Muhasebe mesleğini icra ediyoruz diye kendimizi bazı kalıplara uydurmamıza gerek yok diye düşünüyorum.
Yavaş Yavaş Ölürler
Yavaş yavaş ölürler
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.
Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklarına esir olanlar,
Her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile
girmeyenler,
Bir yabancı ile konuşmayanlar.
Yavaş yavaş ölürler
Heyecanlardan kaçınanlar,
Tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı
görmek istemekten kaçınanlar.
Yavaş yavaş ölürler
Aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına
çıkmamış olanlar
Pablo Neruda